Drie landen in één week

Ja, drie landen in één  week. Vorige week eindigde ik ons verhaal in Montenegro. Voor ons nog steeds een verrassend en prachtig land. Zeker nog meer van willen zien maar de weersvoorspellingen in het binnenland waren gewoon niet goed, waardoor we doorgereden zijn naar Albanië en vanmiddag zelfs al de grens naar Griekenland overgegaan zijn.

Heel kort in Albanië,  ja dat klopt. Soms heb je iets met een land en soms niet. We zijn maandag nog lang op de camperplaats in Montenegro gebleven en eind van de middag de grens overgegaan naar Albanië. Daar eigenlijk best snel naar de camping gereden. We hadden geen internet, onze kaart van Montenegro deed het niet meer in Albanië en een simkaart kopen bij de grens ging ook niet dus we dachten op de camping is wifi en kunnen we even uitzoeken hoe en wat. Verder werd het al bijna donker en begon het te regenen. Volgende dag zou regenachtig worden dus we zeiden morgen simkaart regelen en langzaam stukje zakken. Albanië ontdekken.  Nou daar hoef je niet lang over te doen. Wat een verschillen meteen. Het noorden tot voorbij Tirana vonden we helemaal niets. Paar keer gestopt om simkaart te kopen maar kan alleen cash betalen en geen pinautomaat te vinden. Een rechte weg met alleen benzinepompen, autosloperijen, kraampjes langs de kant met vis, fruit en kippen. De vis lag gewoon op de stoep. Ezels, koeien, schapen, brommertjes, fietsers, vrachtwagens, auto's en wij in onze camper, alles rijdt dwars door elkaar heen. Rotondes niet te doen, ze komen van alle kanten, rijden rustig zes auto's dik naast elkaar met alles wat er nog tussendoor gaat. Na Tirana ging het beter.

Nog stuk gereden en na Tirana zeiden we, kijk dit is beter. De weg werd beter, er kwam rust, er kwamen weer dorpjes, mensen waren stuk beleefder op de weg. We werden wat enthousiaster. Bij een restaurant/viskwekerij de camper geparkeerd.  De mannen mochten vissen maar het was niet het juiste seizoen zei hij. Nou ze zijn het natuurlijk gaan proberen maar zonder vis. 

Het weer was stuk beter en we zijn eind van de ochtend verder gereden. We hadden mooie camperplaats gezien aan het strand. Weg erheen wel wat hobbelig stond er op park4night.  Nou laat dat "wat" maar weg. Bijna 2 kilometer over een grindweg vol kuilen en plassen. Maar er stonden genoeg sporen en er reden auto's dus ja wij ook....nou alles schudde maar uiteindelijk kwamen we aan het einde en echt fantastisch,  wat een plaats.  Uurtje na ons kwam er nog een camper verder was er niemand.  We hadden gehoord in het seizoen staan er wel 50 en ook in oktober was 20 per dag geen uitzondering.  Dus ja we hadden de ruimte. In de ochtend komen de koeien en de schapen over het strand, er zijn wat vissers op het pad maar verder was het rustig.  We zouden de volgende dag weer doorrijden want er waren wel wat boodschappen nodig, maar het weer en de plaats waren zo mooi dat we zeiden we blijven lekker. In de middag naar de buurtsuper gelopen. 2 kilometer dat pad af, om een winkeltje te zien met 5 lege planken en 2 gevulde koelingen met limonade, bier en sap. Fles cola en 2 blikjes in de rugzak en weer terug. Oh nee stop, zit hier restaurant? Lijkt het wel op. Jawel, terras was open dus we bedachten dan eten we hier ipv in de camper.  Daar werd het anders pasta zonder saus of gebakken ei zonder brood. Gebakken ei met pasta had ook optie geweest. Maar nee, de mannen een bord vol vlees en ik lekker spaghetti. 

Op gemakje teruggelopen, er waren nog 3 campers bijgekomen. De volgende ochtend nog gevist en eind van de ochtend stukje verder want moesten nu echt boodschappen halen. De pinautomaten staan nu om de 5 meter lijkt wel. In winkels en restaurants kun je niet pinnen, buiten chash halen wel.  Onderweg bij klein winkeltje gestopt.  Supermarkten kennen ze niet. Het zijn van die kleine Cor v Dixhoorn winkeltjes.

We hadden een camperplaats bedacht aan de Albanese Rivera echter zijn we daar alleen gestopt om een boterham te eten. Het was nog vroeg en het was niet echt een plaats waarvan we zeiden ja leuk.  De bergpas over, we dachten mooi uitzicht en bovenop kunnen we wel overnachten,  nee hoor we reden in de wolken. Niets te zien, en veel wind  dus toch naar beneden gereden. Het werd al schemer en in het dorpje, vele straatjes steil naar beneden,  verkeerde afslag, draaien lukt niet ofwel vast.... Norman in z'n achteruit, echt top chauffeur,  maar opeens stond er oud mannetje naast de camper om te helpen. Hij wist precies in welk straatje Norman kon draaien en hoe. Denk dat het vaker gebeurd, ze zijn er zo enorm veel aan het bouwen en  wegen aan het verplaatsen waardoor de navigaties het niet goed doen. Nou die man wel. 

Stukje verder naar beneden, parkeerplaats gevonden,  stond nog 1 camper. En wat zagen we Nederlandse camper. Nou dat zagen we de afgelopen tijd niet veel. Gezin met 2 kinderen en ze hadden net een pup gevonden. Er lopen daar zoveel straathonden niet normaal.  Wij hadden er al veel gezien maar nog geen puppies.  Voordat we waren uitgestapt hadden ze er niet één maar drie gevonden. Ze konden al zelf lopen denk week of 6. Nou één wilden ze er wel meenemen maar geen drie. Wij zeiden ga eerst goed kijken hoe en wat want je kunt niet zomaar een pup meenemen over de grens. Geen inentingen, geen paspoort  en let op ziektes of wat dan ook. Nou daar waren ze snel achter want ze zaten vol met vlooien. Wij hielden de hele tijd al afstand, hoe lief ze ook zijn. Maar wil echt niet dat Storm ermee in contact komt. Het ging heel hard regenen dus we zijn gaan eten en zeiden morgen horen we het wel. Ze gingen buiten mandje maken en opvang zoeken voor ze. Volgende ochtend hoorde ik ze al vroeg met de puppies. Ze gingen ze wassen,  proberen te ontvlooien en deze week naar een opvang brengen. Maar alle drie ? Ik weet het niet, denk dat er nog wel eentje mee op reis mag. Overal waar je kijkt lopen zwerfhonden. Wij hebben nog voer gegeven en hondenshampoo en zeiden we gaan doorrijden.  De plaats was niet echt waar we wilden blijven en ze gaven voor de hele dag regen af.  

We wilden naar Ksamil. Daar zijn we ook heengegaan maar wat een trieste bedoeling op een regenachtige dag in november.  Echter denk ik iedere dag in november.  Het schijnt de Maladieven van Europa te zijn, nou misschien in de zomer. Nu was alles dicht, ramen dichtgetimmerd, strandmeubels opgestapeld en zelfs het strand was afgezet met hekken.  

We vonden het echt niets. De mevrouw van de camperplaats had wel voor ons dienblad vol lekkers, koffie, thee en water bij aankomst. 

Vanochtend zeiden we wat doen we nog stukje binnenland in van Albanië of door naar Griekenland.  We hebben gekozen voor het laatste al was het wel een keuze die we eigenlijk ook nog wilden uitstellen. Je gaat vanuit Albanië de EU weer in en we horen verschillende verhalen over de grensovergang.  Ze zijn streng, regels wat betreft honden zijn onduidelijk en ze kunnen erg lastig doen. 

Nou we gaan gewoon we zien wel. Tips die we kregen was wel, geef geen hondenpaspoort want dat snappen ze niet en dan gaan ze juist alles bekijken. Maar ja ze zien hem toch zitten ? Ja maar doen ze niets mee. Nou je zult maar net de verkeerde hebben die dag, of ach genoeg scenario's te bedenken, je weet het pas als je er bent.

Nou echt, zo'n overgang nog nooit meegemaakt.  Eerste hokje Albanië uit, gewoon net als zovele. Paspoort en kenteken controle en door naar volgende hokje.  Geen hokje te zien voor de tweede controle,  3x kijken hoe we moeten rijden, want ja doorrijdennoet je nooit doen. Iedereen parkeert, zowel land in als uit, loopt naar een h

loket aan de zijkant van een gebouw dus Norman ook in de rij, wij in camper, niets of niemand te zien, Norman komt terug, alles oké  we kunnen door. Rotonde over, in de wacht voor herder met 50 geiten en dat was dat. Echt heel raar, we zijn niet eens met de camper normaal langs een hokje gereden, ze hebben Naud en mij niet eens gezien. Of op camera ? Geen idee, maakt ook niet uit, we zijn in Griekenland,  weer terug in de EU, en Storm ook, zonder problemen. We hebben weer onze eigen internetbundel, we kunnen weer gewoon bellen,  we hebben weer euro's. Tenminste  voor de wasmachine hier euro's nodig en ik heb weinig muntgeld. Dus even dorpje ingelopen geprobeerd op wat plaatsen te wisselen, zodat morgenochtend de wasmachine even aan kan.

We zeiden vanmiddag wel, echt gek om zo met je camper in Griekenland te zijn. Klinkt altijd zo ver weg, ga je eigenlijk alleen met het vliegtuig heen. Maar nee hoor wij niet ! We blijven in Griekenland tot na oud en nieuw.  Daarna gaan we onze reis naar Nederland inzetten want vanaf half januari hebben we een huis tot eind april. Drie keer raden waar ? Het vakanhuis waar we in oktober 2022 na de verkoop van onze woning, onze reis begonnen zijn. 

Afgelopen week deden we mee aan een loting voor een woning, helaas ging dat niet door. We hadden nog wat meer opties maar we merkten dat het lastig is op afstand en dat het ook beetje kip en het ei verhaal is. Want heb je het ene niet kan het andere niet en heb je het andere niet kan het ene niet.

We dachten we doen onze oude huurbaas eens een berichtje,  huisje is vast verhuurd maar hij zei meteen tuurlijk zijn je welkom, tot eind april geen probleem,  daarna begint de verhuur. Dus ja we zeiden meteen dat doen we maar. Voelt toch weer beetje als thuiskomen en vanuit daar zien we wel verder.  Er lopen diverse lijntjes wat betreft wonen, werken en school. 

Maar.....eerst Griekenland  !!

Liefs van ons